Kronikarz Naszych Marzeń. Pałac w Sztynorcie 1947-2017
Posiadłość w Sztynorcie jest miejscem, w którym zazębia się wiele epizodów minionych czasów. Budynek ten łączy w sobie fascynujące opowieści: od historii dawnej przeszłości jako reminiscencji majątku będącego w posiadaniu wschodnio-pruskiej szlachty, później jako miejsca politycznych kontestacji podczas II Wojny Światowej, aż do wspomnienia Pałacu w Sztynorcie, jako rezydencji socjalistów i utopijnego marzenia post-socjalistycznych inwestorów.
Wystawa „Kronikarz naszych marzeń – Pałac w Sztynorcie w latach 1947-2017” była rozpoczęciem cyklu wystaw letnich, dotyczących historii pałacu. Dzięki niej, po raz pierwszy zostało przedstawiony fascynujący los pałacu po roku 1947. Wystawa składa się z szesnastu ilustowanych, dwujęzycznych tablic, umieszczonych na terenie pałacu oraz interaktywnej instalacji multimedialnej ulokowanej wewnątrz budynku. W ramach wystawy odbywały się towarzyszące jej otwarte wydarzenia, adresowane do wszystkich chętnych. Mieli one na celu wspierać dialog, poczucie wspólnoty i motywowanie kreatywności. Wystawa była dostępna zwiedzającym od maja do października 2017 roku.
Historia pałacu w czasach socjalizmu i postsocjalizmu jest wzorcową dla losów wielu, niegdyś szlacheckich posiadłości w Polsce i w innych dawnych państwach socjalistycznych Środkowej Europy. Ukazuje ona próby odnalezienia odpowiedniego, dopasowanego systemu zarządzania budynkiem. Stworzenia takiego reżimu, który służyłby zmieniającemu się i wciąż przekształcającemu społeczeństwu, ludziom o różnych wartościach, potrzebach, wyobrażeniach i trudnościach w pogodzeniu się z wielopłaszczyznowym dziedzictwem i koniecznością dzielenia się nim z sukcesorami spoza granic kraju. W tym samym czasie historia Pałacu w Sztynorcie staje się także ważna dla całej Krainy Wielkich Jezior Mazurskich. Opowiada ona o ogromnej okazji rozwoju kultury, przestrzeni i gospodarstw turystycznych na Mazurach. Pałac w Sztynorcie został się więc kronikarzem marzeń, nadziei i wizji społeczeństwa na Mazurach i w Polsce po rokiem 1947.
Pomysł na tworzenie wystawy i fabuła tematyczna wystawy stopniowo rozwijały się dzięki długim, wielogodzinnym rozmowom w ramach badań etnograficznych o rozwoju turystyki w Sztynorcie i okolice. Źródłami w jej tworzeniu stały się więc przede wszystkim narracje lokalnych mieszkańców, osób które niegdyś były odpowiedzialne za stan sztynorckiej posiadłości, turystów, żeglarzy oraz entuzjastów tego miejsca i przyjaciół. Wykorzystano także artykuły z gazet i czasopism jak i archiwalia w postaci fotografii, listów, dokumentacji formalnej.
Ilustracje do wystawy zostały ręcznie wykonane z papieru, w stylu kolorowych, ludowych wycinanek. Wykonane za pomocą nożyczek i żyletki, przypominają tradycyjne wycinanki polskiego folkloru jak i kolorowe wzory,
modne w czasach PRL-u. Motywy i czcionki nazwiązują do trendów socjalistycznej sztuki plakatowej.
Wraz z przygotowaniem ilustracji, które wspierać mają fabułę wystawy o nowszej historii pałacu Lehndorffów, artystka Hannah C. Wadle zakcentuje proces kulturowej re-interpretacji budynku w Sztynorcie po roku 1947. Przekaże jego miłośnikom specyficzną, kulturowo-społeczną atmosferę, jaką tworzyli nowi użytkownicy pałacu, i która stała się nową częścią jego życiorysu.
